A Gaimanian genesis story by the Uitoto Indians

I

In the beginning the word gave origin to the father.

II

A phantasm, nothing else existed in the beginning: the Father touched an illusion, he grasped something mysterious. Nothing existed. Through

the agency of a dream our Father Nai-mu-ena kept the mirage to his body & he pondered long & thought deeply.

Nothing existed, not even a stick to support the vision: our Father attached the illusion to the thread of a dream & kept it by the aid of his breath. He sounded to reach the bottom of appearance, but there was nothing. Nothing existed.

Then the Father again investigated the bottom of the mystery. He tied the empty illusion to the dream thread & pressed the magical substance upon it. Then by the aid of his dream he held it like a wisp of raw cotton.

Then he seized the mirage bottom & stamped upon it repeatedly, sitting down at last on his dreamed earth.

The earth-phantasm was his now, & he spat out saliva repeatedly so that the forests might grow. Then he lay down on his earth & covered it with the roof of heaven. As he was the owner of the earth he placed above it the blue & the white sky.

Thereupon Rafu-ema, the-man-who-has-the-narratives, sitting at the base of the skyi pondered, & he created this story so that we might listen to it here upon earth.

(Colombia: Uitoto Indians)

Gassire'nin Luth'u I

Dört kere Wagadu bütün görkemiyle durdu. Dört kere Wagadu kayboldu ve insan gözüne görünmez oldu: bir kere kibirden, bir kere yalandan, bir kere açgözlülükten ve bir kere de çatışmadan. Dört kere Wagadu adını değiştirdi. Önce ona Dierra denirdi, sonra Agada, sonra Ganna, sonra Silla. Dört kere yüzünü döndü. Bir kere kuzeye, bir kere batıya, bir kere doğuya ve bir kere de güneye. Bunlar Wagadu'nun gücünü aldığı yönler, öyle bir güç ki taştan, tahtadan ya da topraktan yapılmış olsa da, insanların zihinlerinde bir gölge ve çocuklarının kalbinde bir özlem olarak var olsa da her zorluğa dayanır. Çünkü gerçekten de, Wagadu taştan değildir, tahtadan değildir ve topraktan değildir. Wagadu insanların kalbinde yaşayan güçtür ve bazen gözlere görünür çünkü gözler onu görür ve kulaklar kılıçların çarpışmasını ve kalkanların uğultusunu duyar. Ancak bazen de görünmezdir, çünkü insanların boyun eğmezliği onu yorar ve böylece uyur. Uyku Wagadu'ya ilk seferinde kibirden geldi, ikincisinde yalandan, üçüncüsünde açgözlülükten ve dördüncüsünde çatışmadan. Şayet Wagadu dördüncü bir kere ortaya çıkarsa eğer insanların zihninde o kadar şiddetli yaşayacak ki bir daha asla kayıp olmayacak. O kadar şiddetli yaşayacak ki kibir, yalan, açgözlülük ve çatışma bir daha asla ona zarar veremeyecek.

Hoooh! Dierra, Agada, Ganna, Silla! Hoooh! Fasa!

İnsanların suçları ne zaman Wagadu'nun yok olmasını sağladıysa Wagadu yeni bir güzellik kazanmış ve tekrar belirdiğindeki görkemini daha da olağanüstü yapmıştır. Kibir, bugün Sudan'daki bütün milletlerin taklit edip değer verdiği bir şarkı kazandırmıştır. Yalan, bir altın ve inci yağmuru getirmiştir. Açgözlülük, bugün hala Burdamalıların kullandığı şekilde ve o zamanlar Wagadu'da kadın işi olan yazıyı getirmiştir. Çatışma, güneyin yağmurları ve Sahra'nın kayaları kadar dayanıklı olacak beşinci Wagadu'nun ortaya çıkmasını sağlayacak, çünkü her erkeğin kalbinde ve her kadının rahminde bir Wagadu yaşar.

Hoooh! Dierra, Agada, Ganna, Silla! Hoooh! Fasa!

(Soninke: Afrika)

Tesadüfen tekrar Stephen Crane

Daha önce postladığım şairden bir şiir daha. Orjinal dilinde, aşağı yukarı şöyle bişi:

From War Is Kind

I

Do not weep, maiden, for war is kind.

Because your lover threw wild hands toward the sky

Do not weep.

War is kind.

Hoarse, booming drums of the regiment

Little souls who thirst for fight,

These men were born to drill and die

The unexplained glory flies above them

Great is the battle-god, great, and his kingdom-

A field where a thousand corpses lie.

Do not weep, babe, for war is kind

Because your father trumbled in the yellow trenches,

Raged at his breast, gulped and died

Do not weep.

War is kind.

Swift, blazing flag of the regiment

Eagle with crest of red and gold,

These men were born to drill and die

Point for them the virtue of slaughter

Make plain to them the excellence of killing

And a field where a thousand corpses lie.

Mother whose heart hung humble as a button

On the bright splendid shroud of your son,

Do not weep.

War is kind.

Stephen Crane

Galiba sevdim bu adamı. Bir hikayesinde de şöyle sayıklar:

If I am going to be drowned - if I am going to be drowned - if I am going to be drowned, why, in the name of the seven mad gods who rule the sea, was I allowed to come thus far and contemplate sand and trees? Was I brought here merely to have my nose dragged away as I was about to nibble the sacred cheese of life?

The Open Boat

A man said to the universe: 

"Sir I exist!" 

"However," replied the universe, 

"The fact has not created in me A sense of obligation."  

Stephen Crane
   

Art is MADNESS - it's like a contagious disease!

For a poet is an airy thing, winged and holy, and he is not able to make poetry until he becomes inspired and goes out of his mind and his intellect is no longer with him. As long as a human being has his intellect in his possession he will always lack the power to make poetry or sing prophecy.

Plato - ION